โลกธรรม 8

คนเราเมื่อมีลาภ ก็เสื่อมลาภ
เมื่อมียศ ก็มีเสื่อมยศ
เมื่อมีสุข ก็มีทุกข์
เมื่อมีสรรเสริญ ก็มีนินทา
เป็นของคู่กันมาเช่นนี้
จะไปถืออะไรกับปากมนุษย์
ถึงจะดีแสนดีมันก็ติ
ถึงจะชั่วแสนชั่วมันก็ชม
นับประสาอะไร
พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐเลิศ
ดีกว่ามนุษย์เทวดา
ยังมีมารผจญ ยังมีคนนินทาติเตียน
ปุถุชนอย่างเราจะหลุดพ้น
จากโลกธรรมดังกล่าวแล้วไม่ได้
ต้องคิดเสียว่า
เขาจะติก็ช่าง จะชมก็ช่าง
เราไม่ได้ทำอะไรให้เขาเดือดเนื้อร้อนใจ
ก่อนที่เราจะทำอะไร
เราคิดแล้วว่าไม่เดือดร้อนแก่ตัวเราและคนอื่น เราจึงทำ
เขาจะนินท ว่าใส่ร้าย อย่างไร ก็ช่างเขา
บุญเราทำ กรรมเราไม่สร้าง
พยายามสงบกาย สงบวาจา สงบใจ
ไยจะต้องไปกังวล กลัวใครจะติเตียนทำไม
ไม่เห็นมีประโยชน์
เปลืองความคิดเปล่า ๆ

ท่านเจ้าคุณนรรัตนราชมานิต