หากหัวใจคล้ายห้องว่าง
คำว่าชีวิตประกอบขึ้นมาจาก "กาย" กับ "ใจ" เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า "กาย" กับ "นาม" องค์ประกอบทั้งสองของชีวิตนี้ "ใจ" มีความสำคัญมากกว่า "กาย" เพราะ "ใจ" เป็นอย่างไร "กาย" จะเป็นอย่างนั้น

ปิด ปิด ปิด (พุทธทาสภิกขุ)
ปิด-ปิดตา อย่าสอดส่าย ให้เกิดเหตุ บางประเภท แกล้งทำบอด ยอดกุศล มัวสอดรู้ สอดเห็น จะเป็นคน เอาไฟลน ตนไป จนใหม้พอง

ทางสาย “พระพุทโธ”
การภาวนา “พระพุทโธ” ที่จะเปลี่ยนจากการภาวนา “พุทโธ” ที่เคยทำมานั้น ครูอาจารย์นักปฏิบัติสำคัญๆ ทั้งหลายท่านก็สอนตรงกัน ดังเช่นท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตมหาเถระ ท่านยังใช้อุบายสอนชาวป่าชาวเขาให้รู้จักภาวนาคำ “พุทโธ” โดยให้เขาช่วยหา “พุทโธ” ของท่าน ที่ท่านบอกว่าท่านทำหาย ให้เขาช่วยหา และผลดีก็เกิดแก่ชาวป่าชาวเขาผู้นั้น แสงสว่างเกิดขึ้นธัมมะเกิดขึ้น เขาได้เบิกบานเป็นสุขเพราะหา “พุทโธ” พบ

โลกธรรม 8
คนเราเมื่อมีลาภ ก็เสื่อมลาภ เมื่อมียศ ก็มีเสื่อมยศ เมื่อมีสุข ก็มีทุกข์ เมื่อมีสรรเสริญ ก็มีนินทา เป็นของคู่กันมาเช่นนี้

พระราชปุจฉา กับ หลวงปู่ฝั้น อาจาโร
พระราชปุจฉา กับ หลวงปู่ฝั้น อาจาโร ณ วัดป่าอุดมสมพร ต.พรรณา อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร

ด่ามา ไม่ด่าตอบ
สมัยพุทธกาล พระภิกษุองค์หนึ่งทูลถามพระพุทธเจ้า ว่ามีคนคนหนึ่งมีนิสัยขี้โกรธมาก มีอะไรไม่ถูกใจ ไม่ชอบหน้า ใครก็ด่าๆ พวกเรารำคาญจริงๆ จะทำอย่างไรดี

อย่าว่าผู้อื่น…จงดูตัวเอง
ไปไหนก็มีแต่กิเลสมันขวางหน้าเสีย ไปวัดนั้นว่าเป็นอย่างนั้น ไปวัดนี้ว่าเป็นอย่างนี้ ไปดูพระองค์นั้นเป็นอย่างนั้น พระองค์นี้เป็นอย่างนี้

เมื่อเราไม่หลงอารมณ์ เราก็ไม่หลงโลก
นี้เมื่อมันเป็นอย่างนั้น เราก็ไม่ไปยึดมั่นในอารมณ์ทั้งหลาย เพราะว่ามันไม่แน่ เคยเห็นไหมดูสิ นาฬิกาเรือนนี้ แหมสวยเหลือเกิน ซื้อมาเถอะ ไม่กี่วันก็เบื่อมันแล้ว ไม่กี่เดือนก็เบื่อมันแล้ว

บำรุงรักษาใจ
การบำรุงรักษาสิ่งใด ๆ ในโลก การบำรุงรักษาตนคือใจเป็นเยี่ยม จุดที่เยี่ยมยอดของโลกคือใจ ควรบำรุงรักษาด้วยดี ได้ใจแล้วคือได้ธรรม เห็นใจตนแล้วคือเห็นธรรม

มันไม่ใช่
สังขารไม่ใช่ของตัวของตน...รูปนามหรือสกนธ์กายเรานี้มันจึงดูได้ยาก ถ้าหากไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน... ไม่ใช่ของตนแล้ว มันเป็นตัวของใคร...?อันนี้มันถึงแยกยาก มันถึงลำบาก..เราจะต้องอาศัย

พุทโธเป็นอย่างไร
ในช่วงสนทนาธรรม ญาติโยมสงสัยว่า พุทโธเป็นอย่างไร หลวงปู่ เมตตาตอบว่า เวลาภาวนาอย่าส่งจิตออก ความรู้อะไรทั้งหลายทั่งปวงอย่าไปยึด

การขอโทษและการให้อภัย
การรู้จักขอโทษนั้นเป็นมารยาทอันดีงามสำหรับตัวผู้ทำเอง และเป็นการช่วยระงับหรือช่วยแก้โทสะของผู้ถูกกระทบกระทั่งให้เรียบร้อยด้วยดีในทางหนึ่ง หรือจะกล่าวว่าการขอโทษคือการพยายามป้องกันมิให้มีการผูกเวรกันก็ไม่ผิด

สิ่งที่รู้จักยากที่สุด
สิ่งรู้จัก ยากที่สุด กว่าสิ่งใด ไม่มีสิ่ง ไหนไหน ได้ยากเท่า สิ่งนั้นคือ ตัวเอง หรือตัวเรา ที่คนเขลา หลงว่ากู รู้จักดี

ผิดบาปที่ใคร
ศิษย์และอาจารย์เดินผ่านท่าน้ำริมทะเล เห็นชาวเรือกำลังจะนำเรือออกจากท่าเพื่อที่จะไปส่งผู้โดยสาร หลังจากเรือลงน้ำไปแล้ว ที่ชายหาดมี กุ้ง หอย ปู ปลา โดนทับตายเป็นจำนวนมาก ทำให้เห็นแล้ว รู้สึกน่าสงสารยิ่งนัก

นกที่บินหลงทาง
ที่ภูเขาต้าเยี่ยน มีพระรูปหนึ่งปฏิบัติธรรมอยู่ที่นั่น ท่านเป็นพระที่เทศน์เก่งมาก ท่านมักจะใช้สิ่งที่มีชีวิตรอบตัวสอดแทรกธรรมะ จากนั้นก็ใช้คำง่ายๆแต่งเป็นโศลก