อุปมาชีวิต ..

ชีวิตเปรียบเหมือนน้ำค้างยามรุ่งอรุณ
เราตื่นขึ้นมาลุกไปเดินจงกรม
มองเห็นน้ำค้างใสพราวอยู่บนยอดหญ้า
แต่พอเดินวงกลับมาอีกรอบ
น้ำค้างบนยอดหญ้าอันตรธานไปแล้ว

ชีวิตเหมือนพยับแดดที่เต้นเร่า พราวแพรวระยิบระยับ
ใครที่ขับรถไปตามถนนในช่วงเวลากลางวัน
จะมองเห็นว่าเหมือนมีทะเลขวางอยู่ข้างหน้า
เห็นพยับแดดวับวามอยู่เต็มด้านหน้า
แต่พอขับไปถึงที่เข้าจริงๆ กลับพบว่าพยับแดดเหล่านั้นไม่มีตัวตนเสียแล้ว
ชีวิตของเราก็เช่นนั้น
ความหนุ่มความสาวเราอย่าไปหลงครอบครองยึดติด
เผลอไม่กี่ปีตีนกาก็ขึ้นแล้ว
เห็นไหมว่า ชีวิต ร่างกาย มันเปลี่ยนแปลงเร็วยิ่งกว่าพยับแดด

ชีวิตเหมือนรอยขีดบนผิวน้ำ
หากเราลองเอาไม้ขีด ที่ผิวน้ำเร็วๆก็จะเห็นน้ำแหวกเป็นเส้นเป็นแนวตามรอยไม้
แต่เมื่อยกไม้ขึ้นมาเพียงชั่วพริบตาน้ำก็กลืนกันสนิท
ไม่มีเส้นให้เห็นอย่างเดิมอีกแล้ว ชีวิตแสนสั้นเช่นนี้เอง

ดังนั้นหากยังมีชีวิตอยู่เป็นปกติดี จะทำความดีอะไรก็ต้องรีบทำ
เพราะหากประมาทพลาดพลั้งไปเพียงแวบเดียว
ชีวิตอาจปลิดปลิวหายไปได้ทันที
ชีวิตสั้นอย่างนี้ ความตายเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา

ความประมาทเป็นทางแห่งความตาย

บางส่วนจาก..หนังสือ สบตากับความตาย โดย ท่าน ว.วชิรเมธี